Każda audycja telewizyjna czy film, który oglądamy w kinie lub z naszego domowego DVD realizowane są przy złożeniu pewnych standardów opisujących warunki, które powinny być spełnione przez urządzenia wyświetlające obraz. Głównym powodem wprowadzenia standardów jest to, aby widz odbierał obraz (jego barwę, jasność, nasycenie, kontrast) w taki sam sposób, jak zakładał to reżyser filmu lub realizator audycji.
W praktyce, odbiorniki telewizyjne lub projektory, wyświetlają obraz daleko odbiegający od tychże standardów. W rezultacie, osoba oglądająca audycję telewizyjną lub film DVD na swoim telewizorze często nie zdaje sobie sprawy, że obraz, który widzi jest w znacznym stopniu zafałszowany, tj. niezgodny z zamysłem twórcy. Często uważa się, że przyczyną tego zjawiska są ograniczenia samego odbiornika TV, problemy występujące po stronie nadawcy audycji lub realizatora filmu, ale w istocie nierzadko powodem są nieprawidłowe nastawy podstawowych parametrów wyświetlania obrazu, takich jak: jasność, kontrast czy nasycenie koloru. Jednym słowem nasz telewizor (lub projektor)jest po prostu rozregulowany. Efektem tego mogą być np. przesycone i nienaturalne kolory czy też brak szczegółów obrazu w jego najjaśniejszych lub najciemniejszych fragmentach. Zazwyczaj widzowie nie zdają sobie sprawy z tego, że na swoim telewizorze mogą zobaczyć więcej i lepiej.
Jakość obrazu naszego telewizora vs. czas i koszty producentów.
Kupując nowy, nierzadko drogi, telewizor zwykle spodziewamy się, że został on we właściwy sposób ustawiony już u producenta. Oczywiście, każdy egzemplarz telewizora powinien być indywidualnie regulowany w fabryce, ale przy masowej produkcji, ze względu na czas i koszty takiego procesu, nie jest to realnie możliwe. Efekty braku takiej "wstępnej" regulacji można łatwo zaobserwować np. w sklepach z odbiornikami TV, kiedy to wiele różnych telewizorów, tego samego typu, wyświetla ten sam obraz niekiedy w skrajnie różny sposób. Producenci telewizorów umożliwiają zwykle skorzystanie ze wcześniej zdefiniowanych zbiorów ustawień (jasności, kontrastu, nasycenia kolorów, ostrości) nazywanych w różny sposób - np. "standard", "dynamiczne", "film", itp. Jednakże są to ustawienia dedykowane dla wszystkich odbiorników całej serii produkcyjnej a nie dla konkretnego odbiornika TV. Głównym problemem jest to, że konkretne układy elektroniczne, kineskopy, matryce ciekłokrystaliczne lub ekrany plazmowe zachowują się w inny sposób - indywidualnie dla każdego wyprodukowanego egzemplarza i stąd - mimo zastosowania takich samych ustawień, efekt braku powtarzalności obrazu dla różnych TV, nawet z tej samej serii czy dla tego samego modelu. Oczywiście, każdy użytkownik odbiornika TV może spróbować dokonać jego regulacji na tzw. "oko", ale wbrew pozorom jest to stosunkowo trudne i czasochłonne oraz nie daje wcale pewności zbliżenia się do zakładanego standardu.
