Często pada pytanie: „kiedy użyć limitera a kiedy kompresora?“ Kluczem jest zrozumienie różnic pomiędzy tymi urządzeniami. Należy wiedzieć jak procesor będzie brzmiał w danej sytuacji. Następny krok to zastanowienie się nad tym, co chcesz zmienić w aktualnej ścieżce audio i dlaczego w pierwszym rzędzie myślisz o użyciu procesora dynamiki. Gdy zrozumiesz z jakim materiałem masz do czynienia, do czego zmierzasz i jakie masz narzędzia, reszta jest łatwa, choć dobre opanowanie tego procesu może być trudne!
Cechy wspólne
Kompresory i ograniczniki (limitery) są ze sobą blisko spokrewnione; w zasadzie niemal każdy kompresor może funkcjonować jako limiter. Obydwa urządzenia przeznaczone są do obróbki dynamiki sygnału. Parametry w każdym z tych urządzeń są bardzo podobne: próg zadziałania, czas ataku, czas powrotu, parametry poziomu i tak dalej. Również ich działanie jest bardzo podobne. Kiedy sygnał podnosi się powyżej ustawionego w procesorze progu
zadziałania, stosowana jest kompresja albo ograniczanie, co powoduje, że poziom wyjściowy jest zredukowany w stopniu ustawionym regulatorem współczynnika kompresji (ratio). Ponieważ poziomy szczytowe są zredukowane przez procesor, należy następnie podnieść ogólny (przeciętny) poziom sygnału, czyli dodać wzmocnienie rekompensujące. Takie posunięcie może pomóc w przypadku problemów z odstępem sygnału od szumu i rozdzielczością bitową.
Różnice
Zasadniczą różnicą pomiędzy kompresorem a limiterem jest współczynnik kompresji. Limiter pracuje z jego bardzo wysokim poziomem, podczas gdy kompresor ze znacznie niższym. Z tego powodu kompresor może być włączony przy znacząco niższym progu (threshold) i działać, zachowując żywotności sygnału. Dlatego kompresory są często stosowane w celu wpłynięcia na większą część zakresu dynamiki sygnału, podczas gdy ogranicznik jest generalnie ustawiany tak, by wpływał tylko na szczyty.
Zastosowanie
Kompresor generalnie używany jest jako urządzenie wyrównujące, wygładzające niestabilności dynamiki i dające wyższy poziom przeciętny. Może to pomóc w „osadzeniu“ ścieżki w miksie, która bez kompresji raz by zanikała, a raz „wyskakiwała“ nad inne. Kompresor może też pomóc w poprawieniu brzmienia ścieżki. Takie instrumenty, jak gitara, bas i bębny brzmią pełniej, gdy zostaje zredukowana różnica między transjentami ataku a resztą sygnału. Limiter jest stosowany do usuwania zbyt dużych szczytów sygnału. Jego wysoki współczynnik kompresji sprawia, że każdy
sygnał, który przekracza zadany próg jest natychmiast redukowany i nie może wzrosnąć. Zdarzają się sygnały o okazyjnie występujących dużych szczytach, które zmuszają do ustawienia średniego sygnału na tyle nisko, by zapobiec zniekształceniom. Jeśli znacząco zredukuje się te szczyty i ustali stabilny pułap głośności przy pomocy limitera, można później podnieść średni poziom sygnału zwiększając tym samym odstęp od szumów i poprawiając jego dynamikę. Przy stosowaniu ograniczania musisz jednak bardzo uważać. Z natury swego działania limiter efektywnie obcina górne części szczytów sygnału, dodając przy okazji nieco zniekształceń. Normalnie ma to miejsce jedynie w przypadku szybkich transjentów i jest w większości przypadków niesłyszalne, ale wraz z obniżaniem progu zjawisko się potęguje. W niektórych przypadkach może to przynieść korzyści (na przykład wzmocnienie brzmienia ścieżek zniekształconej gitary elektrycznej), ale zazwyczaj jest niepożądane. Zawsze dokładnie porównaj sygnał przed i po ograniczeniu by mieć pewność, że nie dodajesz niepotrzebnych zakłóceń.
Te trzy przebiegi przedstawiają ścieżkę gitary.
Górna fala to surowy materiał audio bez zastosowania obróbki dynamiki. Środkowa fala została skompresowana przy użyciu kompresora Waves Renaissance Compressor z następującymi ustawieniami: ratio: 3:1, threshold: −16dB,
wzmocnienie: 5.5dB.
Dolna fala została obrobiona przy użyciu ogranicznika Waves L1 Limiter z następującymi ustawieniami:
threshold: −5dB,
poziom wyjściowy: 0.5dB.
