>> Gustaw, 2011-04-22 16:21:35
Gustawie, spierać się nie będę.
:)
Cytat:
Wysokość ramienia (VTA – Vertical Tracking Angle)
Podczas wycinania rowków w płycie-matce (tzw. płyta lakierowana) igła jest ustawiona prostopadle do powierzchni płyty. We wszystkich układach odczytujących jest ona zamocowana na wsporniku, który łączy się z wkładką pod kątem 22 stopni (rys 3 i 6). Zmieniając wysokość ramienia jesteśmy w stanie ustawić igłę prostopadle do powierzchni płyty. Przyjmując, że spód główki jest przedłużeniem osi ramienia, należy po prostu ustawić je równolegle do powierzchni płyty (nie talerza!!!).
Wykonanie kalibracji rozpoczynamy od poluzowania śruby mocującej ramię w jarzmie tak, aby blokowała je tylko na jakieś 1 obrotu. Dotyczy to tylko ramion nie wyposażonych w układ płynnej regulacji wysokości. Teraz opuszczamy igłę na płytę i w tej pozycji sprawdzamy czy ramię jest idealnie równoległe do powierzchni płyty. Jeśli tak nie jest, musimy dokonać wymaganej korekty. Za pomocą windy unosimy igłę i trzymając ramię w okolicach jarzma luzujemy śrubę blokującą. W zależności od wymaganej korekty delikatnie unosimy, lub opuszczamy oś ramienia i dokręcamy lekko śrubę mocującą. Sprawdzamy poprawność ustawienia i w razie konieczności powtarzamy całą operację. Jeśli wszystko jest w porządku możemy uznać, że pierwszą część regulacji wysokości ramienia mamy za sobą.
Obok użytego powyżej terminu VTA istnieje również pojęcie SRA (Stylus Rake Angle), w którym pomija się temat ustawienia wspornika igły, skupiając się bezpośrednio na kącie pomiędzy igłą a powierzchnią płyty. Jako, że oba hasła odnoszą się do regulacji mającej wspólny cel, pozwoliłem sobie na wykorzystanie terminu, który jest częściej używany w publikacjach.
