Są to kasety z nośnikiem metalowym, ale o parametrach ustawionych tak, by pracowały jako Typ II.
Pierwszą taką kasetą była mało znana TDK HX (w Japonii) w 1983 roku, potem dostępna krótko jako HXS w Europie Zachodniej i USA.
Prawdopodobnie chodziło o to, żeby umożliwić skorzystanie z zalet taśmy metalowej (wysoka wysterowalność na wysokich częstotliwościach) posiadaczom starszych magnetofonów bez pozycji Metal, ew. takich, które choć miały przełącznik na Metal, w rzeczywistości sobie z nim raczej nie radziły.
Co ciekawe, TDK dość szybko zakończyło produkcję kaset HX/HXS, natomiast pojawiły się takie kasety produkcji Denona (DX8, a potem HD8), That\'s-a (CD-MH), Memorexa (CDX II) i Realistic (Supertape Premium M II). Ich zaletą była wysoka wysterowalność na wysokich tonach, jak w taśmach metalowych, natomiast wadami - wysokie szumy, i bardzo wysoka czułość (3-3,5 dB ponad standard), praktycznie pozwalające na wykorzystanie tych taśm tylko w magnetofonach z kalibracją poziomu, odpowiednio do czułości taśmy.
Inni wielcy producenci (BASF, Maxell, Sony, Fuji, Philips/PDM) nigdy nie produkowali takich taśm, o ile wiem.