Podsumowanie zalet i wad.
GDN17/50/6F-4om i GDN17/50/2-4om są głośnikami z krótką cewką (typową dla głosików 4-omowych Tonsila). Daje to dwa pozytywne efekty - dość wysoką efektywność oraz lekko wznoszącą się charakterystykę przebiegu spl - a w przypadku GDN17/50/6F-4om dodatkowo szerokie pasmo przenoszenia i dobre oddawanie ciepła dzięki aluminiowemu korektorowi fazy.
Ponadto głośniki mają wysokie szczyty impedancji w rezonansie występujące najczęściej w głośnikach, w których jest duża różnica między Qms i Qes. Szczyty rezonansowe w BR są wyższe i bardziej skupione
Różnice te opisuję w odniesieniu do SB-A 16PFCR - może to być dla jednych zaleta dla innych wada. W porównaniu z SB-A częstotliwość rezonansowa w obudowie jest wyższa choć wymagana objętość BR jest podobna.
Wadą jest zbyt mała moc obwodu magnetycznego. Dopiero dodanie magnesu do nabiegunnika pozwala zbliżyć się do wartości Qts deklarowanych przez producenta - czyli typowo nadal w okolicy 0,45.
Pozostałe pomiary wykonam w miarę możliwości w obudowie BR objętości 32-36 litrów i może spróbuję jakiejś kombinacji TL
GDN17/50/2-8om jest już innym głośnikiem. Dłuższa cewka powoduje znacznie niższe odtwarzanie basu - Fs schodzi poniżej 40 Hz. Choć wydaje się, że może on pracować poprawnie w obudowach BR 16 litrów z nieco wyższym strojeniem i nadal przy akceptowalnym podbiciu średniego basu. W tym przypadku także wymagany jest dodatkowy magnes na nabiegunniku.
Jedyne co odstręcza od tych głośników to niska jakość i niepowtarzalność montażu.
