Testowe nagrywanie na magnetofonie  kasetowy z takim zestawem jak na zdjęciu.
Tablet z Androidem i Spotifajem do niego, wzmacniacz lampowy słuchawkowy(z podświetleniem na niebiesko koniecznie), filtr przeciwzakłóceniowy i to wszystko podłączone  do magnetofonu przewodami Chinch-Chinch-:)))

Z ostatnich nabytków, doszło siedem Filipków, na razie zrobiłem jedno zdjęcie.

O, to dopiero rzadkość ;-) Gratuluję nabytku Mirku.

Dzieciństwo:
1) 4-ka grupy skifflowej No To Co pt. "Zabawa w naszym mieście" - Jak bylem maly w latach 60-tych to sluchalem jej bez przerwy na gramofonie Bambino.
2) Dyskografia Th Beatles - wiem, ze to kilka płyt. W latach 80-tych leciala gdzies w trojce. Nagralem na Grundigu MK-232
3) ELO płyta "Time" - to chyba juz na studiach bylem.

Dorosłość:
1) Składanka przebojow "Ich troje"
2) Składanka przebojow "The Tornados" z ich najwiekszym przebojem j.n.

Koledzy!! Sukces!!
Silniczek nie miał żadnej opaski.Założyłem taką od starego sankyo którą znalazłem w starym demobilu.Hałas silniczka zmniejszył sie o ok.90%.
 Sama radość...)) Dzięki,dzięki...!!

To tylko się cieszyć Stanisławie ;-) Najważniejszy efekt końcowy.

Od wczoraj mam CanAmpa II i Ifi.
Akurat mój Ifi ma wyjście słuchawkowe takie sobie więc po krótkich próbach został tylko jako DAC.
CanAmp bardzo przypadł mi do gustu brzmieniowo i praktycznie trudno było czegoś słuchać nawet na planarach powyżej godziny 9 na gałce, tyle ma mocy. Do porównań użyłem dziś tylko płyty Anny Marii Jopek "Szeptem" i głównie "Czas rozpalić piec" i "Cichy zapada zmrok"
Największym zaskoczeniem porównań były Sundary CB głos wokalistki był najładniejszy z całej grupy porównywanych słuchawek, żywy, ekspresyjny, naturalny i powabny... trudno było przestać słuchać. Przy tym dobrze skupiony/zorientowany w przestrzeni z właściwymi pogłosami, powietrzem. Całkiem blisko były HE-500 lecz troszkę mniej słodki. Fortepian, saksofon , gitara basowa troszkę lepiej na HE-500... troszkę.
 LCD-2 wokal był znacznie bliżej, w środku głowy, tak blisko, że trudny w lokalizacji, jakby rozmyty przestrzennie, przesunięty ale jednocześnie znacznie większy niż w innych słuchawkach, z mniejszą dawką słodyczy, taką jak w HE-500. Saksofon był ok, ale jakby mniej spójny, troszkę mniej nosowy, niż powinien być a powinien. Miał tę specyficzną chrypkę, ale jakby trochę konturową, odsuniętą od samej masy dźwięku saksofonu. Fortepian też ok, ale troszkę mnie dźwięczny niż w HE-500 i Sundarach CB. Za to gitara bassowa była cięższa w brzmieniu, miała więcej masy.
 HE-R9 miały podobny sposób prezentacji wokalu, jak LCD-2 w aspekcie lokalizacji w przestrzeni, również duży ale dodatkowo ocieplony/pogrubiony czyli ogólnie słabszy, mniej angażujący. W dźwięku dominowało basowe napuszenie, które gubiło klimat, nastrój nagrań.
 HD9999 zabrzmiały ciekawiej niż HE-R9, był oddech, fajnie prowadzona gitara basowa, wokal ekspresyjny, skupiony z nieznaczną dozą wyostrzenia.
Jeszcze wytargałem z szuflady HIFiMany HE-400SE w najnowszej odsłonie, zagrały w podobnym stylu jak HE-500 tylko bardziej szaro, więc szybko poszły w odstawkę bo nic nie wnosiły do porównań.