Mnie zdopingowało jak po iluś miesiącach słuchania wziiąłem dużą lupę i specjalnie pod światło ale odbijając  zacienione zuważyłem matowe ślady czegoś na głowicy-  takie mikro ciapki  - w normalnych warunkach się błyszczała metalicznie .

  Odżałowałem spirytusu i przy ostrym szlifowaniu wacikiem poszło. Nie było dramatycznej poprawy ale zauważalna była.

   Potem znowu. Być może to od  taśm które kupilem używane z Holandii  od profesjonalistów ale do rozbiegówek uzywali  taśmy klejącej. Pewnie była świetna ...w 78 roku. Pokój  z nimi.  Ale od tego czasu już mam tą alergię bo tych taśm też mam ponad 20.

Jeśli chodzi o ten patent to to wymyslił Akai i zatosował w modelu X360. - to najciekawsza maszyna o jakiej słyszałem Automatyczny poziom nagrania z  potencjometrem kręconym silnikiem, nawrotny transport ,  i z biasem aplikowanym zewnętrznym polem z dodatkowej głowicy tylko do Bias. Własny wzmacniacz, głosniki. Trzty szybkości i czwarta 38/s z dodatkową redukcją

Ta żaróweczka wg właścicieli działa  dobrze i to chwalili. tylko że to były lata 60 te i technologia stopni tranzystorowych - chyba z 7 kaskadowo.  , specjalne filtry LC - musiałem skombinować takie filtry. - widac je na zdjęciach.  No a same wzmacniacze to od AVT kity do polutowania na płytki. Zobacze ale trudno przewidzieć czy to  pójdzie.

Z tymi STAXami 009 mam problem. Na gramofonie spodziewałem się tego, że autentycznie zabłyszczą i góra straci ostrość, dźwięki zyskają lepsze wypełnienie... tak było z Utopiami, które w wielu albumach bardziej zachwycały niż D8k. Wybrałem takie, w których bez wątpienia wygrywały z moimi planarami. Byłem w szoku, gdy zabrzmiały w nich gorzej nie tylko od moich flagowców, ale z pamięci na poziomie nie wyższym (według mnie nawet gorzej) niż Focale Eleary. Było sucho, technicznie, chudo, bez rozmachu, a na dodatek ze słabiej zaakcentowaną górą niż w moich D8k na posrebrzanym FAD...

Po albumach Hansa Zimmera, The Last of Us OST, spróbowałem z koncertami organowymi Bacha... przekaz był kompletnie płaski. Jednak nie poddałem i dalej probowałem. W końcu w Emperorze Bacha bardzo spodobała mi się reprodukcja pianina, więc obrałem to za trop. Posłuchałem kilku płyt z klasyką i znowu było bez wyrazu.

W końcu pomyślałem o winylu, na który FU zabrzmiały najgorzej (tu zdecydowanie D8k były górą). Nośnik jest dość słabej jakości, ale ten album bardzo lubię, więc stwierdziłem że posłucham go przed odłożeniem 009 do pudełka. Okazało się to strzałem w dziesiątkę i pierwszy raz przeszły mnie ciarki, gdy miałem je na głowie. Było delikatnie, wypełnienie odpowiednie (tylko nieco mniejsze niż w D8k), przekaz niezwykle naturalny, piękny w swojej skromności wyrazu, nie tak klasowy, jak na finalach, ale autentycznie potrafiący w sobie autentycznie rozkochać...

Przyznaję, że jestem w tej chwili trochę zdezorientowany, ale też pozytywniej nastawiony do odsłuchów w następnych dniach, bo zamierzałem je zwrócić w trybie przyspieszonym.

Na razie to ciężko jest nawet wypożyczyć bo jest kolejka.

A17 - przeciętego zwyczajnie na pół.  Tak, Tonsila:).

A 17 były produkowane w łódzkich zakładach Fonica.

Nie kupiłem i raczej nie kupię, ale do mnie mozesz zawsze wpaść tak o, po prostu. Wstęp - litr samogonu :D