Audiohobby.pl
Audio => Muzyka => Wątek zaczęty przez: dong w 22-10-2015, 14:36
-
Dla rozładowania atmosfery w wątku KLASYCZNIE-dwudziestowiecznym, zakładam równoległy i zapraszam do niego zwolenników myśli awangardowej w muzyce naszych czasów.
Przeciwników również - przy czym uprzejmie proszę o zachowanie kultury wypowiedzi i ograniczania się do dyskusji merytorycznej.
Na zachętę, pierwsza propozycja - album, który wywarł na mnie ostatnio ogromne wrażenie.
GÉRARD GRISEY: Quatre chants pour franchir le seuil [Kairos]
Wykonawcy:
Catherine Dubosc - sopran
Klangforum Wien pod kierunkiem Sylvaina Cambrelinga
Późna kompozycja Gérarda Griseya, jednego z mistrzów spektralizmu. Cykl pieśni o charakterze refleksji / medytacji, których tematem jest przekraczanie bariery ostatecznej, oddzielającej życie od śmierci. Teksty zaczerpnięte z czterech epok i czterech wielkich kultur (współczesny Zachód, oraz trzy cywilizacje starożytne: Egipt, Grecja, Babilon).
Konstrukcyjnie jest to mocno wyrafinowane (szczegółową analizę przedstawia Jan Topolski w swojej monografii GG Widma i czasy - ewenement na naszym rynku wydawniczym, ze wszech miar godny polecenia), przy czym przez cały czas pozostajemy w przystępnej (acz stosunkowo szorstkiej i raczej posępnej) aurze brzmieniowej, o sporym potencjale emocjogennym.
Nie wiem, czy da się znaleźć na tubce, ale album gorąco polecam. Muzyka jednego z koryfeuszy awangardy, która ma szansę przemówić również do miłośników tradycji. A przynajmniej - nie odstraszyć od pierwszych dźwięków.
Witryna wydawcy (są fragmenty do odsłuchu i pełna książeczka do poczytania):
https://www.kairos-music.com/cds/0012252kai
-
Suplement - okazuje się, że w internetach jest dzisiaj wszystko.
Tu wspomniane nagranie, od razu z partyturą do śledzenia:
Gérard Grisey - Quatre chants pour franchir le seuil (w/score) (https://www.youtube.com/watch?v=Kjj_vNGMR2I)
-
Dobra inicjatywa, choć trochę szkoda, że nie udało nam się pomieścić w jednym wątku.
Z drugiej strony, w temacie pojawia się XXI wiek, ma więc być bezkompromisowo... :-)
Mam teraz na podręcznym sypialnianym odtwarzaczu m.in. takie dwie płytki: "The Triumph of Time" Birtwistle'a oraz "November Steps" Takemitsu.
Ale ja trochę przekornie, wyjątkowo uroczy, epigoński nieco, koncert altówkowy "String Around Autumn" Takemitsu :-)
-
No proszę...ciekawa inicjatywa tylko jest jedno ale... w XXI wieku nie powstała żadna muzyka awangardowa. To co obecnie się dzieje w Nowej Muzyce to po okresie naporu minimalizmu i Nowego Romantyzmu a także postmodernizmu jest raczej twórczym rozwijaniem idei jakie zostały wypracowane w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych- przykładem jest chociażby neosonoryzm widoczny chociażby u polskich młodych kompozytorów-Wojciech Blecharz, Wojciech Ziemowit Zych, Joanna Woźny,Agata Zubel. Za granicą za neosonorystów można uważać chociażby Beat Furrera czy Salvatora Sciarrino aby wymienić tylko kompozytorów średniego pokolenia.Za sonorystę oczywiście należy uznać Helmuta Lachenmanna, ale on 27 listopada ukończy 80 lat i jest zdumiewająco konsekwentny w swych estetycznych wyborach.
No tak... w chwili obecnej nie funkcjonuje w muzyce''poważnej'' żadna awangarda.... ja osobiście jestem raczej za tym aby używać terminu neomodernizm, bo nawiązanie chociażby wymienionych przeze mnie kompozytorów do jednak obecnie klasycznego już nurtu jakim jest sonoryzm, to właśnie nic innego jak tylko neomodernizm. Może więc zmienić tytuł wątku na Klub miłośników Nowej Muzyki XX i XXI wieku???????
W zasadzie Dong uprzedziłeś mnie bo spektralizmowi miałem poświęcić kilka wpisów. Ale jak zacząłeś to można temat pociągnąć. Myślę, że należałoby zacząć od manifestu spektralizmu jakim był griseyowski Partiels włączony później w cykl Les espaces acoustiques.
https://youtu.be/jqzukP_BtW8
i z tego cyklu Modulation
I faktycznie zainteresowani spektralizmem sporo informacji znajdą w artykułach Janka Topolskiego, więc nie ma co się wymądrzać. Ja tak od siebie dodam, że spektralizm mocno dołożył się do odnowy języka muzycznego w XX wieku.W Polsce jednak jego recepcja jest słaba. Niekiedy echa spektralizmu słychać w twórczości Mykietyna.
Aha, no Dong dobrze, że wspomniałeś o wytwórni KAIROS RECORDS specjalizującej sie w Nowej Muzyce. W katalogu tej wytwórni jest również Joanna Woźny i Agata Zubel.
-
Podaję link do artykułu Jana Topolskiego ''Czwarty wymiar dźwięku, czyli 7 tez na temat spektralizmu"
http://www.nowamuzyka.republika.pl/artykuly/teksty/topolski.htm
-
No proszę...ciekawa inicjatywa tylko jest jedno ale... w XXI wieku nie powstała żadna muzyka awangardowa.
Jestem głęboko przekonany, że już powstała, i czeka gdzieś głęboko schowana na odkrycie i ujawnienie szerokiej publiczności. :-)
To nie do końca żart - pomyślmy, kto w Europie lat 20-tych i 30-tych słyszał o Ivesie, który wtedy już w zasadzie przestał komponować?
Mam jeszcze jako autor wątku maleńką prośbę, którą uszanujecie albo nie. Czy moglibyśmy się umówić, żeby zamiast tubowych wklejek wstawiać same linki (tak, jak ja to zrobiłem)?
Wiem, że odrobina więcej zachodu, ale da się bez większego problemu. Zamiast zwykłego wklejenia adresu z linkiem do youtube trzeba go osadzić w tagu "url" (można użyć ikonki "Umieść odnośnik" - na jedno wychodzi):
[ url=tutaj wklejamy adres do filmiku] A tu wpisujemy tekst, który ma się pokazać w treści wpisu [/url]
Takie moje małe dziwactwo.
A Kairos zacną wytwórnią jest.
-
Dong ,
trzeba Ci będzie pewnie posąg postawić, tu się można wyżyć i pisać o najlepszym współczesnym kompozytorze z Rumunii ,czyli Iancu Dumitrescu
https://www.youtube.com/watch?v=EIeI4Q-5CSk (https://www.youtube.com/watch?v=EIeI4Q-5CSk)
Tylko tu powinna być jedna reguła. Wpisy typu co za kał powinny być natychmiast usuwane, a użytkownicy ostrzegani, bo będzie znów to samo. Gromada malkontentów skupi się na wyrażaniu swego zniesmaczenia.
Ta kompozycja przeze mnie zamieszczona jest wielce intrygująca
-
Dong ,
trzeba Ci będzie pewnie posąg postawić, tu się można wyżyć i pisać o najlepszym współczesnym kompozytorze z Rumunii ,czyli Iancu Dumitrescu
Tylko tu powinna być jedna reguła. Wpisy typu co za kał powinny być natychmiast usuwane, a użytkownicy ostrzegani, bo będzie znów to samo. Gromada malkontentów skupi się na wyrażaniu swego zniesmaczenia.
Ta kompozycja przeze mnie zamieszczona jest wielce intrygująca
Hejże! Jeżeli ktoś ma prawo np. besztać muzykę Arvo Parta to dlaczego ktoś inny nie ma prawa besztać jego muzyki?
Panowie. Ja nie mam zamiaru wcinać się w wątek ale warto pewne reguły narzucić nie tylko innym ale i sobie. Dodam tylko, że kilka wklejek z tego wątku przesłuchałem i wcale mi się gównem nie wydają ale z pewnością i takie się tu znajdą.
-
Muzyki Arvo Parta besztać nie można , bo nie ma drugiego tak uduchowionego głęboko kompozytora współczesnego jak Arvo.
Termin awangarda jest dość obszerny i obejmuje także zjawiska muzyczne w innych nurtach , by nie sięgać
daleko, Niemcy , początek lat 70 i zespół Can
https://www.youtube.com/watch?v=YmN9oHa3ZIQ (https://www.youtube.com/watch?v=YmN9oHa3ZIQ)
-
Hejże! Jeżeli ktoś ma prawo np. besztać muzykę Arvo Parta to dlaczego ktoś inny nie ma prawa besztać jego muzyki?
Panowie. Ja nie mam zamiaru wcinać się w wątek ale warto pewne reguły narzucić nie tylko innym ale i sobie.
Wydawałoby się oczywiste - szczególnie jeśli odwołujemy się w dyskusji do inteligencji - ale z jakiegoś powodu nie jest ...
-
Muzyki Arvo Parta besztać nie można , bo nie ma drugiego tak uduchowionego głęboko kompozytora współczesnego jak Arvo.
czyli nie można go besztać, bo ty masz o nim pozytywne zdanie?
gdybyś miał inne, to już ta zasada przestałaby obowiązywać?
-
.
-
Muzyki Arvo Parta besztać nie można , bo nie ma drugiego tak uduchowionego głęboko kompozytora współczesnego jak Arvo.
Tylko jaką miarą ocenić głębokość uduchowienia i w jakich jednostkach ją wyrazić? Czy na pewno Pärt przewyższa w tym punkcie np. takiego Messiaena, czy nawet Weberna?
Mam też wrażenie, że poniekąd wpadasz w zastawioną przez siebie pułapkę... bo gdybym sam miał wskazać kompozytora, którego muzyka działa siłą nieznośnego emocjonalnego szantażu, miast artystycznego wyrazu, to Estończyk byłby jednym z pierwszych, który przyszedłby mi na myśl. Przynajmniej w niektórych kompozycjach (jak choćby III symfonia).
-
Tylko jaką miarą ocenić głębokość uduchowienia i w jakich jednostkach ją wyrazić? Czy na pewno Pärt przewyższa w tym punkcie np. takiego Messiaena, czy nawet Weberna?
[/quote]
Nie znam twórczości tych panów.
Każdy ma inne gusta, nie chciałbym , byśmy tu łapali się za słówka, z muzyką klasyczną jestem właściwie na bakier, bo brakuje mi w niej rytmu, dla mnie najważniejszego w muzyce . U Pendereckiego czasem pojawia się rytm w tym nagraniu wspólnym z chłopakiem z Radiohead
https://www.youtube.com/watch?v=3Hi_9Sv4jSw (https://www.youtube.com/watch?v=3Hi_9Sv4jSw)
Jestem jednym słowem wielbicielem rytmu, w nim jest ukryta magia praczłowieka, naszych początków.
Dlatego cenię wyżej od klasyki rock, blues czy jazz i muzykę etniczną, a jeśli te wszystkie wpływy połączone są w jedno , wychodzą wspaniałe rzeczy. Tu połączenie free jazzu i rocka, na saksie wielki Peter Brötzmann .
Na tym fragmencie koncertu widać, że więcej muzycy już z siebie dać nie mogą. Czy klasyczni muzycy tak przeżywają podczas gry, gdy smętna orkiestra pod dyrekcją jakiegoś bubka przynudza, a ukryci w oddali muzycy drapią się po jajach, grzebią w uszach i puszczają oko do pięknej skrzypaczki?
https://www.youtube.com/watch?v=66MJ-KOFBFQ (https://www.youtube.com/watch?v=66MJ-KOFBFQ)
Albo ci genialni chłopcy pod dowództwem M. Giry, co dopiero po 60 roku życia sięgnął po geniusz
https://www.youtube.com/watch?v=NLwmHEexFTs (https://www.youtube.com/watch?v=NLwmHEexFTs)
Albo ta przepięknej urody dziewczyna, pasierbica słynnego trębacza Dona Cherry, co ona wyprawia z chłopakami ze Skandynawii z wielce zacnego zespołu The Thing!!!! Każdy z tych muzyków to najwyższej próby twórca free jazzu
https://www.youtube.com/watch?v=KNLFFIZB0Qs (https://www.youtube.com/watch?v=KNLFFIZB0Qs)
Dobra, nie każdy żyje free jazzem. Oto koncert z okazji 50 urodzin J. Zorna. Zauważcie, jaką radość sprawia im wszystkim granie, ile w tym humoru. Kocham ten koncert, często do niego wracam
[urlhttp://audiohobby.pl/index.php?action=post;quote=356895;topic=10694.0][/url]
Awangarda? Wracamy na polskie podwórko , największa nadzieja polskiego klarnetu, doceniania na całym świecie , czyli Wacław Zimpel i jego Hera. Gdy podczas koncertu usłyszał ich Hamid Drake, przeklął siarczyście na dowód uznania i już następną płytę nagrali na dwie perkusje. Tu mamy potężną dawkę duchowości i muzyki ludowej z innych stron
https://www.youtube.com/watch?v=jv5eYs7fSGo (https://www.youtube.com/watch?v=jv5eYs7fSGo)
Miłego słuchania
-
Jestem jednym słowem wielbicielem rytmu, w nim jest ukryta magia praczłowieka, naszych początków.
Dlatego cenię wyżej od klasyki rock, blues czy jazz i muzykę etniczną, a jeśli te wszystkie wpływy połączone są w jedno , wychodzą wspaniałe rzeczy.
Muzyka klasyczna (poza ta, ktora tak bardzo Ci sie podoba), akurat stawia na rytm i to bardzo, nauczal o tym elemencie wykonawczym przykladowo Josef Lhevinne, wybitny pianista klasyczny, wskazujac, ze jest to jedna z pierwszych 'umiejetnosci' jaka musi ambitny interpretator danej muzyki sobie przyswoic. Takie Bolero Ravela jest oparte w duzej mierze na jednostajnym rytmie, choc sam autor specjalnie sobie nie cenil tej kompozycji, uwazajac, ze nie ma w niej za grosz muzyki, choc jest ciekawym elementem intelektualnym ;'))
-
jarrro, sa czy przypadkiem rytm to nie jjest jeden z elementów tej struktury muzycznej, którą programowo odrzucssz, ponieważ wywiera emocjonalny szantaż na słuchaczu?
-
Magus , nie zrozumiałeś mnie . Podzieliłem muzykę na tę , co angażuje uczuciowo i tę , co nie angażuje. Nie stawiam wyżej drugiego rodzaju , co z szantażu uczuciowego rezygnuje. Mówię tylko, że czasem człowiek czyli ja potrzebuje takich dźwięków, które niejako nie dodają emocji , tylko są neutralne. Emocji w życiu jest nadmiar, czasem warto się wyciszyć , uspokoić i do tego służy Nowa Muzyka, czy też free jazz
-
Emocji w życiu jest nadmiar, czasem warto się wyciszyć , uspokoić i do tego służy Nowa Muzyka, czy też free jazz
A ja myslalem, ze do wyciszenia sie i spokoju sluzy nam cisza, a nie jakas muzyka ;'))
-
Emocji w życiu jest nadmiar, czasem warto się wyciszyć , uspokoić i do tego służy Nowa Muzyka, czy też free jazz
A ja myslalem, ze do wyciszenia sie i spokoju sluzy nam cisza, a nie jakas muzyka ;'))
Świetnie wyciszają stopery do uszu ;-)
-
Najlepiej wycisza żona w rozciągniętym staniku z przypaloną kiełbasą w ręku hucząca nad uchem
-
Wróćmy do spektralizmu.Otóż warto dodać, że zainteresowanie tych kompozytorów spektrum dźwięku, tudzież barwą i harmonią to kontynuacja tradycji francuskiego impresjonizmu, ale też poszukiwań sonorystów, w tym szkoły polskiej. Spektralizm nieraz zresztą nazywany jest neosonoryzmem.
To jeszcze Grisey
Tu fragment cyklu Les Chants de l'Amor
https://youtu.be/hpbpI-YvdBY
i Derives - jakiś mało ogarnięty osobnik okreslił ten utwór jako postmodernizm !!!!!!!!!!!!!!!
Ciekawe czy linki będą działać
-
No niestety, chciałem wysłać same linki a wyszło jak wyszło. Sorry Dong ale chyba lepiej nie komplikować życia i nie mnożyć bytów ponad potrzebę- brzytwa Ockhama się kłania.....
-
Wklejenie linku nie wystarczy, aplikacja forumowa zamienia go automatycznie na osadzoną tubkę.
Trzeba go "zapakować" ręcznie w tag url:
(url=adres internetowy)tekst do wyświetlenia(/url)
(oczywiście zamiast nawiasów zwykłych powinny być kwadratowe; w przykładzie nie mogę tak zrobić, bo zostanie przekształcony w niedziałający link).
Owszem, jest to mała komplikacja, ale da się - i ma swoje zalety.
Ja osobiście w wątku szukam raczej wypowiedzi i refleksji o muzyce, a jeżeli już przykładów, to raczej w postaci informacji o kompozycjach lub konkretnych płytach. Na youtube filmiki równie szybko się pojawiają, jak znikają, i po paru latach takie puste wklejki tylko straszą - nawet nie wiadomo, co się pod nimi kryło.
A zwykły link zawsze można opisać po swojemu.
-
Kolejny kompozytor związany z spektralizmem- Tristian Murail
tu kapitalna kompozycja Desintegration na 17 instrumentów i taśmę
https://youtu.be/4basuUUatf8
i równie urocza L'esprit des dunes
https://youtu.be/ZFncet5VHRs
wklejam klasyczne linki ale wcześniej je podpisuje więc nawet jeśli link będzie martwy to zawsze osoba zainteresowana będzie mogła danego utworu poszukać na YT z innym linkiem. Niestety nie mam czasu bawić się w URL-e- mam mnóstwo roboty i deadline na głowie
-
No i jeszcze jedne z ostatnich dzieł Muraila
Reflections/Reflets I & II, for orchestra (2013)
https://youtu.be/OZMq9cP3AAI
Un Sogno (2014)
https://youtu.be/BIK9HuqDPwc
-
OK, skoro wątek powstał, to trzeba podlać. Zwracam się do autora wątku o nie uleganie amnezji czy też zwykłemu zniechęceniu w temacie muza awangardowa XX/XXI wieku ;-)
Z cyklu "Czego teraz słuchacie":
Agata Zubel "NOT I"
"Labirynth"...
Neurotyczny, odjechany, wzbudzający niepokój, bardzo oryginalny. Nieco rwany, ale przykuwający uwagę. Z uwagi na smaczki, chyba lepiej zapodać sobie na słuchawkach.
"Aphorism on Miłosz"...
Znowu bardzo ciekawie, od samego początku. Ta babka ma talent. Muza niezwykła z ciekawą motywiką, a balans między manifestowaniem oryginalności a sztuką muzyczną, bardzo wymagającą ale skierowaną do słuchacza, wydaje się zachowany. Choć to pewnie może być impresyjnie i percepcyjnie zmienne w zależności od nastawienia... ;-) Dziś, tu i teraz jestem na tak :-)
Muzyka deskryptywna, antycypująca coraz trudniejszą rzeczywistość nas otaczającą ;-))
"Shades of Ice"...
Mimo całego radykalizmu, ta muza przekonuje. Więcej tu tła dźwiękowego niż zdrowego motywu muzycznego, ale... może być.
"Not I"
Znowu niezwykła - kompozycja tytułowa. Flirt wysublimowanego wokalu/szeptu/"schprechgesangu" z kameralną warstwą instrumentalną.
Na chwilę robi się rytmicznie i jazzowo, ale potem znowu intrygujący performans (siermiężny nieco jeśli idzie o angielski akcent ;)) wokalny autorki. Pod koniec, idea "niepokojenia odbiorcy" tak bliska Boulezowi wprowadzona zostaje z całą bezwzględnością :)
Po wybrzmieniu utworu mam nieodpartą potrzebę zapodania sobie jakiego Haydna czy innego Bacha, albo choćby Benka Brittena ;-))
Utalentowaną panią Agatę usłyszę na żywo już za tydzień:
http://www.nospr.org.pl/pl/koncerty/303/orkiestra-muzyki-nowej
-
Jeśli chodzi o panią Joannę Woźny, przed zamówieniem odrobiłem lekcję na jutubie ("As i a mirror, darkly", Landshaft II,) a przewaga pustego bełkotu dźwiękowego nad zdrową narracją muzyczną rozumianą bardziej tradycyjnie - czyli awangardowa hochsztaplerka, wydała mi się tak oczywista, że zrezygnowałem z płyty KAIROS.
-
Jeśli chodzi o spektralizm, to niezależnie od tego, że dla mnie zawsze bardziej istotna jest narracja, opowieść, motyw, a nie samo poszukiwanie brzmienia, barwy czy "dźwiękowego spektrum", muzyka Muraila czy Griseya wydaje się intrygująca.
"Quatre chants pour franchir le seuil", czeka w koszyku na zamówienie. Kompozycja robi dobre wrażenie.
Chciałem sobie coś jeszcze domówić z KAIROS-u (na musicisland.pl), http://www.music-island.pl/szukaj.html?SimpleSearchText=kairos ,ale Woźny, Lachenmann, Ferneyhough, Rihm, Scelsi czy Feldmann, po odrobieniu internetowo/jutubowej lekcji nie przekonali, że warto.
Nowej Muzyki "w ciemno" zamawiał już nie będę - a KAIROS drogi ;)
Generalnie, nieodparte wrażenie dekadencji, chaosu, pesymizmu, powstaje na skutek zagłębienia się w ofertę muzyczną, którą składa współczesność....
Proszę o przykłady, które zanegują powyższą tezę. Bardzo by mnie ucieszyły.
-
No cóż, kiedy twórca współczesny decyduje się na tak karkołomny zabieg, jak niezrywanie więzów z tradycją muzyczną..... muzyka potrafi wabić, czarować i urzekać:
Lichtes Spiel
Rihm'a zamierzam poeksplorować.
Oczywiście Donaueschingen odrzucało ów Bergowsko - Schonbergowski ekspresjonizm, czy też subiektywizm.
Do diabła z Donaueschingen... ;-))
Znakomita muza.
Nie wiem jak to się stało, że Rihma nie mam jeszcze na półce. Bomba !
-
Chciałem sobie coś jeszcze domówić z KAIROS-u (na musicisland.pl), http://www.music-island.pl/szukaj.html?SimpleSearchText=kairos ,ale Woźny, Lachenmann, Ferneyhough, Rihm, Scelsi czy Feldmann, po odrobieniu internetowo/jutubowej lekcji nie przekonali, że warto.
Nowej Muzyki "w ciemno" zamawiał już nie będę - a KAIROS drogi ;)
Generalnie, nieodparte wrażenie dekadencji, chaosu, pesymizmu, powstaje na skutek zagłębienia się w ofertę muzyczną, którą składa współczesność....
Proszę o przykłady, które zanegują powyższą tezę. Bardzo by mnie ucieszyły.
Spróbuj Georgesa Aperghisa i Friedricha Cerhy. Może jutro znajdę chwilę czasu, to napiszę konkretniej.
-
Wczoraj się nie udało, więc może dzisiaj.
Max-ie - sprawdź poniższą płytę.
http://www.music-island.pl/opisplyty-0013152KAI.html
https://www.kairos-music.com/node/2125
Friedrich Cerha - Bruchstück, Geträumt / Neun Bagatellen / Instants
Cerha w powszechnej świadomości melomanów jest rozpoznawalny chyba bardziej za sprawą opracowania pod koniec lat 70-tych kompletnej wersji opery Lulu Berga, niż swoich własnych kompozycji. A szkoda, bo to niezwykle ciekawy twórca - moim zdaniem jeden z najwybitniejszych żyjących kompozytorów. Bardzo pewny warsztatowo, tworzący bez ściemy i bez wodolejstwa, ale też bez poczucia wtórności i jałowej dekadencji.
Ma na koncie dzieła mocno awangardowe (jak choćby monumentalny brzmieniowo orkiestrowy cykl Spiegel z początku lat 60-tych), ale na polecanym albumie takich nie znajdziemy.
Trzy utwory na trzy różne składy: oniryczny Bruchstück, Geträumt na zespół kameralny, o dynamice niemal nie wykraczającej ponad pianissimo (Klangforum Wien pod Sylvainem Cambrelingiem - świetny dyrygent!); Neun Bagatellen, mozaikowy cykl miniatur na trio smyczkowe (Zebra Trio) - najbardziej "klasycznie" brzmiąca kompozycja; wreszcie Instants na orkiestrę, intrygująca gra motywów i okruchów tematycznych (WDR Sinfonieorchester Köln / Petere Rundel).
Nie wiem, jak na tubie, ale w streamingach album jest dostępny do skosztowania przed ewentualnym zakupem. Tu np. na deezerze:
http://www.deezer.com/album/10850010
-
NOSPR 31.01.16
Fausto Romitelli - An Index of Metals. Video - opera na sopran i zespół instrumentalny (oprac. warstwy video Paulo Pachini)
Dyrygent
Szymon Bywalec
Orkiestra Muzyki Nowej
Agata Zubel - sopran
W ramach sezonu operowego zafundowałem sobie "operę" nowomuzyczną. Operę w cudzysłowie, albowiem ktoś złośliwy (ja nie jestem) mógłby powiedzieć, że tyle ma "Indeks metali" wspólnego z operą ile Nowa Muzyka z dobrą muzyką ;-))
Utwór zbudowany bardzo spójnie i konsekwentnie. Ciemny, posępny, niepokojący. Być może nieco monotonny, choć gwałtowne partie smyczków, wyraziste dęciaki i gitara elektryczna, żwawsza partia wokalna pod koniec i wieńcząca utwór rockowa solówka gitarowa (!) ożywiają projekt. Całość doprawiona efektami elektronicznymi oraz warstwą video.
Szymon Bywalec - urodzony w moim mieście, prowadzi koncerty muzyki nowej. A ja opuszczam kolejne piątki abonamentowe na rzecz imprez bardziej wyszukanych bo mi niewyszukana, "nowa" publika na wielkiej sali wyszła już bokiem.
https://vimeo.com/110836444
Agata Zubel i tu solistką.
-
Muza Friedricha Cerhy robi dobre wrażenie. Będę eksplorował.
-
No, Max, Rominetti, Zubel, elektronika w tle... łoo. Dobre wrażenie...hmmm...oby tak dalej a niedługo będziemy się wymieniać uwagami na temat Lachenmanna.
Chciałeś, żeby coś Ci zaproponować. Myślę, że może powinieneś z płyt skompletować Sobie serię Awangarda z płytami monologowymi Pendereckiego, Serockiego, Kotońskiego.Można to kupić w sklepie Świat Książki pl. Tak a propos to słyszałem kiedyś wypowiedź Adriana Thomasa, brytyjskiego krytyka, wielkiego miłośnika polskiej muzyki współczesnej, o tym, że nie może zrozumieć jak Polacy mając takiego kompozytora jak Serocki nie potrafią go wypromować w świecie. Niestety coś w tym jest...jedna płyta cd, nie licząc jakiejś składanki z koncertem fortepianowych.Wstyd rodacy. Dla uściślenia cena w okolicy 32 zł. Pomyśl też o Repons Bouleza.Widziałem chyba w Gigancie w cenie 30kilku złotych.
dla zachęty znajdujące się na płycie Serockiego
Fantasia elegiaca
https://youtu.be/KHXWUZS_geU
i Continuum
https://youtu.be/86BE0zrQ1B4
-
NOSPR 31.01.16
Fausto Romitelli - An Index of Metals. Video - opera na sopran i zespół instrumentalny (oprac. warstwy video Paulo Pachini)
Pisałem tu sporo o Romitellim z 6 lat temu, ale ten złośliwiec lan w swojej słabszej chwili wykasował wszystkie moje wartościowe posty :) Wystarczyłoby teraz podlinkować. Drugi raz mi się nie kce. Szkoda.
Pink Floydów tam wyłapałeś, Max? ;)
--
Żadne krzyki i płacze nas nie przekonają, że białe jest białe, a czarne jest czarne - Jarosław Kaczyński.
-
>>4m,
No więc zabieg jest bardzo interesujący. Owa rozciągnięta introdukcja "Indeksu", wciągająca słuchacza w wydarzenia już od momentu pojawienia się w drzwiach sali, a potem w trakcie wygrzewania fotela podczas lektury programu. Pojawia się zresztą lekka dezorientacja, albowiem początkowo odbiorca ma wrażenie, iż realizator (elektronika/video) testuje aparaturę, żeby po chwili dojść do wniosku, że ów urywany akord ("Shine on U...") to jednak zapowiedź czy też wprowadzenie do utworu.
Nie, 4m, nie rozpoznałem. Ja w życiu nie słuchałem tego nudziarstwa. Moje młodzieńcze sympatie ogniskowały się na zgoła innych klimatach ;)
P.S.
Nikogo chyba nie interesuje ów "Ga..berg" z wątku obok, a to bardzo ciekawa, dla zjawisk które opisujemy na tym forum, postać. Ja od razu złapałem trop, a kluczem do zagadki jest fraza "voicing the masters". Odpowiednio skojarzyć, a reszta jest w necie.
Nie chcecie się pobawić to wkleję linka. :)
-
Zastanawiam się czy to tutaj się nadaje
-
Wiesz Gustaw, zarówno T.D. jak i Klaus Schulze w jakimś stopniu wyrastają z tego co było wynikiem pracy m.in. Pierre Schaeffera, Pierre Henry czy dokonań twórców związanych ze studiem w Kolonii. (np. Stockhausena) Problem polega na tym ,ze oni to uprościli, zrytmizowali, jest w tym dużo hmm czasami irytująco banalnej melodii aby mógł to łyknąć mało wymagający odbiorca.Ja ci się przyznam, że będąc nastolatkiem bardzo lubiłem T.D a zwłaszcza ich płytę Stratosfer. Dziś jednak słuchać już tego nie mogę.
No dobra chciałbym wrócić do spektralizmu i zaanonsować trzecią wielka postać francuskiej odmiany tego nurtu a moanowicie Michaela Levinasa-ucznia Messiaena, oczywiscie związanego z IRCAM-em.Levinas jest również czynnym pianistą.
Poniżej trzy przykłady
fragment opery La Métamorphose, after Metamorphosis of Kafka, polecam, świetnie sie tego słucha jako dzieło autonomicznego, płyta chyba jest dostepna w sklepie Fan-maja całkiem dobrą oferte związaną z muzyka współczesną.
https://youtu.be/syQ1rtSYJZw
tu rewelacyjny koncert fortepianowy
https://youtu.be/9I0CANk10Io
i Les Rires du Gilles na pięć instrumentów i elektronikę, która w poszukiwaniach spektralnych odgrywa niesłychanie ważną rolę.
https://youtu.be/T6-l9fDvUWU.
cdn...
aha nie wiem dlaczego ale od kilku dni miałem problem z logowaniem więc teraz jestem dodeka na cześć genialnego norweskiego kompozytora Arne Nordheima.
-
No proszę logowanie z dodekafonixem sie udało?!!!To wątku spektralnego ciąg dalszy i dalej Francuzi. Philippe Hurell, uczeń Ivo Madeca, związany oczywiście z IRCAM-em.
Dwa przykłady jego twórczości
Leçon de choses na zespół kameralny i elektronikę
https://youtu.be/dcPjzyc_wYE
oraz Tour à tour na orkiestrę
https://youtu.be/Md3GYVkFmAE
i może jeszcze jeden francuski spektralista, tym razem przedstawiciel młodszego pokolenia Marc-André Dalbavie
tu jego kompozycja Palimpsest
https://youtu.be/AS4GGzt9Tec
i Color na orkiestrę
https://youtu.be/nRmToGteYRE
https://youtu.be/hv-AdawJmSo
Generalnie to francuska odmiana spektralizmu jest dość specyficzna i dość łatwo rozpoznawalna i jednocześnie chyba wewnętrznie mało zróżnicowa, choć przykład Levinasa wskazuje, że można spektralne kostki układać nieco inaczej. W każdym bądź razie póki co z Francja się żegnamy.
-
No to czas na włoski spektralizm.... Ivan Fedele, znakomity kompozytor, uczeń słynnego Franco Donatoniego i oczywiście jak wiekszość spektralistów i on również otarł się o współpracę z Ircam-em. Jego styl w porównaniu z chociażby Griseyem jest jednak bardziej zróżnicowany, częściej Fedele sięga też po elektronikę i czyni to w bardzo przekonujący sposób. Poniżej kwartet smyczkowy Palimsest
https://youtu.be/6J9rfli01wE
Canone infinito
https://youtu.be/PKrhXEv9E4A
https://youtu.be/EgB54p_7gzw
Mixtim
https://youtu.be/jVF9vuCHD3E
Richiamo
https://youtu.be/gqMF2Pu0r6k
https://youtu.be/jCrRy5TE-Yo
-
A ja posłuchałem dzisiaj z Tidala polecanego przez Ciebie Mitterera (Coloured noise). Świetne to jest!
Dzięki za trop.
-
Mitterer jest osobliwy... poniżej podaje Ci link do jego strony internetowej, tam udostępnia do słuchania trochę swoich kompozycji
http://www.wolfgangmitterer.com/en/upcoming
A z innych osobliwości to zaintrygował mnie Phonos ek Mechanes- ekipa z Wrocławia...więc pewnie o nich słyszałeś-Duchnowski, Hendrich i Kupczak. Nabyłem ich płytę z Bołt Records i całkiem smakowita rzecz...
tutaj reportaż o nich (ciekawa wypowiedź Rafała Augustyna o Pendereckim)
https://youtu.be/eyHabX0yUOM
-
Poszukiwań spektralnych ciąg dalszy-tym razem Austria i Georg Friedrich Haas.Bardzo ciekawy kompozytor, uczeń Cerhy,no i oczywiście jak większość kompozytorem tego nurtu otarł się o współpracę z IRCAMEM. Jego kompozycje w porównaniu z odmianą francuską są bardziej brudne, posępniejsze.
I kilka przykładów
Wer, wenn ich schriee, hörte mich na orkiestrę kameralną i perkusję
https://youtu.be/LdUKd7u20g0
Concerto Grosso No. 2
https://youtu.be/_KHuAzKzuTU
i trzeci kwartet smyczkowy
https://youtu.be/c7b21f4-pW4
-
Rok 2019 to u mnie przełom a właściwie rewolucja w przyswajaniu muzyki...
Płytoteka własna często leżała odłogiem, a youtube królował jako żródło nowych treści i swoisty edukator muzyczny.
Krótko mówiąc, więcej korzystałem z internetu niż zasobów własnych, choć konsekwencją owej muzycznej orgii, stały się dewastujące portfel, zbiorcze zamówienia płytowe, które pod koniec roku popełniłem. Ale cóż innego może się znaleźć pod choinką prawdziwego melomana ?? ;-)
Do rzeczy. Jeśli cenicie sobie koledzy niemieckie wydawnictwo NEOS, mam cynk warty zweryfikowania. Otóż zamówiłem na allegro kilkanaście płytek (od Maderny, Nono, Scelsiego i Sciarrino po Kurtaga, Rihma, Widmanna i Lachenmana - którego właśnie słucham "Musica Viva 24"). A piszę o tym, bo cena u sprzedawcy Gambrinus2018 to 39.00 zł..., podczas gdy w sklepach internetowych między 59,00 a 69,00 plnów i drożej. Chyba warto w tej sytuacji uskutecznić kontrolowany zakup hurtowy.
Nagrania wyśmienicie zrealizowne, wykonawcy renomowani, muza wysmakowana.
-
Jeden z obowiązkowych kanałów youtube:
https://www.youtube.com/channel/UCDQ3HbQlR768JjHJ8CIhtRw
Akurat na stronie głównej Per Norgard, którego symfonikę wałkowałem z lubością, a 3/4 płyty czekają na rozpakowanie.
-
Ponad 3,5 roczna przerwa...
Długo.
Może uda się wskrzesić.
-
Inspiruj!
-
Dzisiejszą orgię operową kończę jedną z najważniejszych oper współczesnych:
(Na płycie trudno dostępna, ale Spotify przychodzi z pomocą - kiedyś musi się pojawić na półce)
Kaija Saariaho "L'amour de loin"
Myślę, że dostępna dla szerszego odbiorcy - muzyka czarująca, gęsta, w klimacie orientalnym, czerpiąca z impresjonizmu.
Są tacy, którzy uważają Saariaho, za największego żyjącego kompozytora (kompozytorkę). Teza na pewno warta zweryfikowania.
"Graal Theater" już na półce, "L'amour de loin" wkrótce dołączy.
-
Zacząłem słuchać tego wykonania
-
Super, ja nie znalazłem pełnej wersji na YT.
Pewnie nie da się połknąć w całości. Ja sobie musiałem zrobić przerywnik w postaci 4/5 symfonii Pera Norgarda.
Tak czy owak warto się mierzyć ze współczesnością bez uprzedzeń.
A teraz idę spać ;-)
-
Wróciłem do wersji zaproponowanej przez Gustawa.
Warto zwrócić uwagę na sopranistkę. To Dawn Upshaw. Każdemu freakowi muzy poważnej od razu kojarzy się ze słynnym nagraniem III Symfonii Góreckiego (London Sinfonietta/David Zinman) z 92 roku. Do owego utworu (jak i ogólnie do twórczości Henryka Mikołaja) namiętnością nie pałam, ale fakt pozostaje faktem, iż owo nagranie to na świecie hit hitów, sprzedany w setkach tysięcy (milionach ?) egzemplarzy.
L'amour de loin wchodzi chyba bez większych trudności ?
Mam wrażenie, że to opera zdolna połączyć miłośników operowych epok wszystkich :)